நேற்று (15-12-2009) மாலை 3-45 மணி சுமாருக்கு திடீரென மழை கொட்ட ஆரம்பித்தது. மழை என்றால் அப்படி ஒரு மழை. விஷாகா ஹரியின் கதாகாலட்சேபத்திற்கு எப்படி போவது?
மழை கொஞ்சம் விட்டதும், ஒரு ஆட்டோ பிடித்து, நானும் விஜயாவும் MRC நகரிலுள்ள குமாரராஜா முத்தையா செட்டியார் அரங்கத்திற்கு சென்றோம். மழையினால் கூட்டம் கொஞ்சம் குறையும் என எண்ணினோம். 6-30க்கு ஆரம்பமாகும் நிகழ்ச்சிக்கு 5 மணிக்கு நுழைந்தால் .. அரங்கம் நிரம்பி வழிந்தது!! 6-30க்கு the hall was packed!
வழக்கம்போல சிரித்த முகத்துடன் ஸ்ரீமதி விஷாகா ஹரி தன் கதா காலட்சேபத்தை ஆரம்பித்தார்; சுதாமா என்கிற குசேலரைப் பற்றிய கதை – குழந்தைக்கும் தெரிந்த கதை.
“சேல” என்றால் வஸ்திரம், ஆடை; “கு_சேல” என்றால் கிழிந்த வஸ்திரம், கிழிந்த ஆடை. சுதாமா மிகவும் வறியவர், அவரது ஆடைகள் எப்போதும் கிழிந்தே காணப்படும் என்பதால், அவர் “குசேலர்” என அழைக்கப்பட்டார்.
சுதாமாவும், ஸ்ரீகிருஷ்ணனும் சிறுவயதில் ஒன்றாகப் படித்தவர்கள், சிறந்த நண்பர்கள். பிற்காலத்தில் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் த்வாரகாவின் மஹாராஜாவாக ஆனார்; சுதாமாபுரி (தற்போதைய போர்பந்தர்)என்னும் ஊரில் சுதாமா தன் மனைவி, குழந்தைகளுடன் வசித்து வந்தார். மிகவும் வறியவராக இருந்த போதிலும், கிடைத்ததை சாப்பிட்டு மனத்திருப்தியோடு அவரும், அவர் குடும்பமும் இருந்தார்கள்.
பல வருஷங்கள் கடந்தபின், ஒருநாள் குசேலரின் மனைவி (கல்யாணி என விஷாகா குறிப்பிட்டார்) குசேலரை ஸ்ரீகிருஷ்ணனைப் பார்த்து வருமாறு சொன்னாள்; குசேலரைப் பார்க்க கிருஷ்ணர் விரும்புவதாக (சங்கல்பித்தார்) என்று அவள் சொல்ல, உடனே கிளம்பினார். கையில் கொண்டு செல்ல ஒன்றுமே இல்லாததால், அக்கம்பக்கத்து வீடுகளிலிருந்து 4 பிடி அவலை வாங்கிவந்து கொடுத்தாள். குசேலரும் கிளம்பினார்; கிட்டத்தட்ட 150 கிமீ தூரம்; நடந்தே போனார்.
த்வாரகாவில் அவருக்கு தடபுடலான வரவேற்பு; ஸ்ரீகிருஷ்ணனே பணிவிடைகள் செய்தார். அவலையும் சாப்பிட்டார்; இங்கு அவர் அவல் சாப்பிட சாப்பிட அங்கு குசேலர் வீட்டில் செல்வம் குவியத்தொடங்கியது. திரும்பிய குசேலர் ஸ்ரீகிருஷ்ணனின் அன்பைக் கண்டு வியந்து போனார். ஆனால் குசேலர் செல்வம் வந்தபோதும் தன் பணிவையும், தெய்வ பக்தியையும், நற்குணங்களையும் விடாமல் பழைய வறிய குசேலர் போலவே வாழ்ந்து வந்தார்.
எந்தக் காலத்திலும், என்ன துன்பம் நேர்ந்தாலும் மனிதன் தன் நிலையிலிருந்து மாறக்கூடாது; அன்றலர்ந்த தாமரை போல என்றுமே இருக்க வேண்டும் என்பதே குசேலரின் கதையிலிருந்து நாம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டியது.
ஹரி ஓம். ஹரி ஓம்
ராஜப்பா
16-12-2009, காலை 11 மணி
மழை கொஞ்சம் விட்டதும், ஒரு ஆட்டோ பிடித்து, நானும் விஜயாவும் MRC நகரிலுள்ள குமாரராஜா முத்தையா செட்டியார் அரங்கத்திற்கு சென்றோம். மழையினால் கூட்டம் கொஞ்சம் குறையும் என எண்ணினோம். 6-30க்கு ஆரம்பமாகும் நிகழ்ச்சிக்கு 5 மணிக்கு நுழைந்தால் .. அரங்கம் நிரம்பி வழிந்தது!! 6-30க்கு the hall was packed!
வழக்கம்போல சிரித்த முகத்துடன் ஸ்ரீமதி விஷாகா ஹரி தன் கதா காலட்சேபத்தை ஆரம்பித்தார்; சுதாமா என்கிற குசேலரைப் பற்றிய கதை – குழந்தைக்கும் தெரிந்த கதை.
“சேல” என்றால் வஸ்திரம், ஆடை; “கு_சேல” என்றால் கிழிந்த வஸ்திரம், கிழிந்த ஆடை. சுதாமா மிகவும் வறியவர், அவரது ஆடைகள் எப்போதும் கிழிந்தே காணப்படும் என்பதால், அவர் “குசேலர்” என அழைக்கப்பட்டார்.
சுதாமாவும், ஸ்ரீகிருஷ்ணனும் சிறுவயதில் ஒன்றாகப் படித்தவர்கள், சிறந்த நண்பர்கள். பிற்காலத்தில் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் த்வாரகாவின் மஹாராஜாவாக ஆனார்; சுதாமாபுரி (தற்போதைய போர்பந்தர்)என்னும் ஊரில் சுதாமா தன் மனைவி, குழந்தைகளுடன் வசித்து வந்தார். மிகவும் வறியவராக இருந்த போதிலும், கிடைத்ததை சாப்பிட்டு மனத்திருப்தியோடு அவரும், அவர் குடும்பமும் இருந்தார்கள்.
பல வருஷங்கள் கடந்தபின், ஒருநாள் குசேலரின் மனைவி (கல்யாணி என விஷாகா குறிப்பிட்டார்) குசேலரை ஸ்ரீகிருஷ்ணனைப் பார்த்து வருமாறு சொன்னாள்; குசேலரைப் பார்க்க கிருஷ்ணர் விரும்புவதாக (சங்கல்பித்தார்) என்று அவள் சொல்ல, உடனே கிளம்பினார். கையில் கொண்டு செல்ல ஒன்றுமே இல்லாததால், அக்கம்பக்கத்து வீடுகளிலிருந்து 4 பிடி அவலை வாங்கிவந்து கொடுத்தாள். குசேலரும் கிளம்பினார்; கிட்டத்தட்ட 150 கிமீ தூரம்; நடந்தே போனார்.
த்வாரகாவில் அவருக்கு தடபுடலான வரவேற்பு; ஸ்ரீகிருஷ்ணனே பணிவிடைகள் செய்தார். அவலையும் சாப்பிட்டார்; இங்கு அவர் அவல் சாப்பிட சாப்பிட அங்கு குசேலர் வீட்டில் செல்வம் குவியத்தொடங்கியது. திரும்பிய குசேலர் ஸ்ரீகிருஷ்ணனின் அன்பைக் கண்டு வியந்து போனார். ஆனால் குசேலர் செல்வம் வந்தபோதும் தன் பணிவையும், தெய்வ பக்தியையும், நற்குணங்களையும் விடாமல் பழைய வறிய குசேலர் போலவே வாழ்ந்து வந்தார்.
எந்தக் காலத்திலும், என்ன துன்பம் நேர்ந்தாலும் மனிதன் தன் நிலையிலிருந்து மாறக்கூடாது; அன்றலர்ந்த தாமரை போல என்றுமே இருக்க வேண்டும் என்பதே குசேலரின் கதையிலிருந்து நாம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டியது.
ஹரி ஓம். ஹரி ஓம்
ராஜப்பா
16-12-2009, காலை 11 மணி
Comments